Het blikken emmertje en Roland Holst

Toen ik op 5 april 1953 vier jaar werd, was het mooi weer. De zon scheen en het voorjaar zat in de lucht. Als vierjarige analyseerde ik dat niet zo, maar ik beleefde het wel. Het droeg bij aan een gevoel van blijheid, geluk. Ook nu, bijna 60 jaar later kan ik iets van dat gevoel weer oproepen. Ik weet nog heel goed dat ik als kado een blikken emmertje kreeg; ik zie het nog zo voor me. Dof grijs ijzer, gegalvaniseerd, zo'n 20 cm hoog met een hengsel eraan.
Het sterkste geluksgevoel had ik toen ik na het ontbijt in de zandbak met mijn emmertje in de weer was: zand erin, zand eruit, weer vullen, mooi glad afstrijken etc. Ik voelde me blij, vrij, tevreden, gelukkig, daar zo alleen spelend in de zandbak zonder dat iemand me hinderde of stoorde. Ik ging helemaal op in die beleving en toen ik ouder werd kwam de herinnering aan dat moment van ultiem geluk soms weer boven, ik verlangde er naar terug.

Onlangs was dat ook weer zo en toen realiseerde ik me dat ik dat verlangen naar momenten van ultiem geluk ook later wel bewust heb gezocht. Zo heb ik tijdens mijn kweekschooltijd erg genoten van literatuur die iets van verlangen en mysterie uitstraalde. Niet alleen verlangen dus maar ook mysterie, want juist het mysterieuze zorgt dat het verlangen verlangen blijft en daar gaat het om. Arend Roland Holst, schrijver, dichter uit de 20e eeuw was zich dat bewust en daardoor hield hij het verlangen op afstand. Hij dacht er wel heel concreet over als een soort paradijselijk eiland, het Elysium, dat ergens ten westen van Ierland moest liggen. O.a. in "een winter aan zee" beschrijft hij dat:

"ze ontwaakte: op de nog lege
zee van haar ogen ging (..)
ik scheep naar dat weleer
van heil, en plotseling
- maar nu achter schuimranden
des doods-
lagen daar weer
de vergeten eilanden...... 

Als christen leg ik dan bijna als vanzelf het lijntje naar het paradijsgevoel, zoals daar in de bijbel over geschreven wordt. Daar komt iedereen pas echt in vrijheid tot zijn recht. Maar hier op aarde kan er een begin zijn. Romeinen 12:2 van mijn website geeft daar een aanzet voor.  

      

NIEUW

Daar zit ik dan achter mijn bureau. Niet voor het eerst trouwens. Het bureau en deze werkruimte gebruik ik al jaren. Ik kijk naar mijn scherm en zie daar mijn eigen website. Die is wel nieuw! Gloednieuw! Ik ben er trots op. Het was echt een broedproces, maar wat er nu op staat is echt wat ik wil. Dat broedproces past wel een beetje bij me. Niet zomaar iets doen, alles vooraf goed doordenken, feedback vragen, bijstellen, nog eens een ander fotootje.

Tja en dan die naam: MIJN-BOUW. Maar wel met een leuke animatie voor MIJN. Aan de ene kant is mijn-bouw geïnspireerd door namen als mijn ing. Het slaat dus echt op mij eh op jou als je mij wordt, ik bedoel als je bij me aanklopt en aan jezelf wilt werken, aan mij dus.
De inspiratie komt trouwens ook van mijnbouw zoals dat vroeger in Limburg gebeurde. Wat voor schatten zijn er niet allemaal te vinden in mijnen; allerlei prachtige metalen, brandstoffen, mineralen. Allerlei bling-bling. Het leuke is dat iedereen zelf ook bling-bling heeft, zonder het zelf altijd te weten. Het ontdekken en leren gebruiken van jouw bling-bling dat heb ik als trainer coach en adviseur op het oog. Het gaat niet om de dingen die je niet hebt of kunt, maar juist om dingen die je wel hebt en kunt.  Als je daaraan en meewerkt kom je beter tot je recht.

Henk